Start van onze vierde week!
Vandaag zijn we maandag 4 maart. De start van onze vierde week in Togo en dus ook de tweede lesweek waarin we lessen moeten geven na twee weken geobserveerd te hebben. De ochtend begon, zoals gewoonlijk, niet als gepland. De directeur is na een afwezigheid van 3 weken eindelijk op school. Een erg sympathieke man. Bij de start van de dag, na het hijsen van de vlag komen de leraren altijd samen in de leraarskamer. Om nog even te verduidelijken, dit is nog steeds de kring onder de grote boom. Hier werd even alles van de dag besproken. Er werd vermeld dat CE1 en CE2, de klas van Evelien en ik, woensdag en donderdag examens hebben. Dit betekent dus dat alle lessen van deze week aan de kant geschoven worden en we veel moeten herhalen. Bijna de ganse ochtend mocht ik een révision van wiskunde geven. Wat er gebeurt met de lessen die ik voorbereid had? Wel, die worden verplaatst naar volgende week. Of ik herhalingsoefeningen voorzien had? Totaal niet! Of ik deze uit mijn mouw heb geschud? Jazeker!
In de namiddag was mijn meester opnieuw aan het lesgeven. Na een intens gesprek met Antoine vorige week, over het slaan van kinderen in mijn stageschool van mijn leerkracht, werd Arsène (de contactpersoon tussen ons en de stageschool) ingelicht. Hij ging contact opnemen met de school om erop te hameren dat het slaan van kinderen moet verminderd worden. Het duurde niet lang, vooraleer mijn meester enkele kinderen die een foutief antwoord gaven, de klas uitstuurde met een stok en hen stuurde naar de klas van CM2. Ze kwamen huilend terug. Ik kon al raden wat er met hen was gebeurd. Toch vroeg ik even fluisterend na bij een leerling die vlak voor me zat, wat er gebeurd was met hen. Hij vertelde me dat de meester van CM2 hen sloeg met een stok. Schrijnend. Ik heb er begrip voor dat mijn meester geen kinderen meer in de klas slaat, maar het is niet ideaal om 10 kinderen met de tranen in hun ogen te zien binnenkomen in de klas.
Op het einde van de lesdag, ging ik even aankloppen bij de leerkracht van CM1. De vervangdirecteur van de afgelopen 3 weken, heeft samen met mij een lesvoorbereiding gemaakt van wiskunde. Eindelijk iemand die me hielp. Ze vertelde me dat het haar derde jaar lesgeven is. Er wachtte een leerling uit mijn klas op haar. Ik vroeg haar of ze familie waren. Ze vertelde me dat het haar zusje is. Ze slapen samen in één kamer. Erg bizar om te weten dat een volwaardige leerkracht nog steeds thuis met haar zus in één kamer moet slapen. Rond 18u vertrok ik naar huis. Ik ging samen met Boris, een leerling uit de leerkracht haar klas die ook in Sichem woont, naar huis. Hij heeft een uur moeten wachten op mij, omdat ze me niet alleen naar huis wilde laten wandelen. Ik excuseerde me tegenover Boris, omdat hij zo lang op me moest wachten. Hij vroeg me stomweg: “Waarom zeg je sorry?”. Nogmaals legde ik uit, dat ik sorry zei omwille van het feit dat hij een volledig uur moest wachten. Hij keek me verbaasd aan. Het kwam erop neer dat een uur wachten hier eigenlijk helemaal niet erg is. Iedereen heeft hier alle tijd van de wereld. Opnieuw een groot contrast tegenover het leven in België. Tot zover de 4de week in Togo.