Dit deel van de blog gaat over de interculturele competenties waaraan ik werk tijdens mijn stage. Het is bedoeld voor mijn begeleider van VIVES, maar anderen mogen dit ook gerust lezen.
We zijn vandaag 20 april. Ook hier is het morgen Pasen. We zijn aangekomen aan week 11 van het Togolees avontuur. Mijn vorig blogbericht schreef ik een kleine tweetal weken terug. Toen had ik het over het feit dat ik niet mocht lesgeven omwille van de inspectie die normaal zou moeten langskomen. Vandaag kan ik jullie al meedelen dat de inspectie nog steeds niet is langsgekomen, maar dat ik ondertussen al meer heb moeten lesgeven dan de andere weken!
Voor de vakantie, had ik een 5-tal fiches gemaakt, (1.1) waarmee ik na de vakantie zou mogen lesgeven. De schrik van mijn leerkracht zat er erg in dat de inspectie in week 9 zou langskomen. (2.9) Hierdoor gebruikte mijn leerkracht al mijn gemaakte fiches, om er zo zelf mee les te geven. (4.4) Dit vond ik persoonlijk een gemiste kans. Deze fiches had ik reeds gemaakt, met de bedoeling om hier effectief mee les te geven. In ruil hiervoor zat ik een week op de bank achteraan in de klas en mocht ik behalve alle schriften en testen dagelijks verbeteren, niet meer doen. Participeren in de klas probeerde ik, maar aangezien mijn leerkracht frontaal lesgeeft en nadien de leerlingen alles laat overpennen, kon ik vrij weinig toevoegen aan het klasgebeuren. (2.3)
Het einde van week 9 sloeg werkelijk nergens op. Op vrijdag bracht mijn leerkracht enkele zaken van wiskunde voor de komende week al aan, om de leerlingen op deze manier beter voor te bereiden op de inspectie die moet langskomen. Zijn lessen zouden zo veel soepeler verlopen omdat ze de leerstof reeds gezien zouden hebben. Uiteraard zou hij deze zaken als nieuw doen aanbrengen, om zo de indruk te geven dat hij een goede leerkracht is en de leerlingen alles meteen begrijpen. (2.4) Dit vond ik verloren tijd, omdat hij zo het vak Frans die op de planning stond niet gaf.
De vrijdagmiddagen op school, bestaan altijd uit dezelfde activiteiten. De kinderen die thuis een ‘houe’ of ‘coup-coup’ hebben, brengen die mee naar school en maaien of ploegen zo het grasveld en de aardevelden. De jongste kinderen en kinderen zonder materiaal, blijven achter op de speelplaats. Evelien en ik moeten iedere vrijdagnamiddag spelletjes voorbereiden voor de kinderen en ook Franse liedjes leren we aan. Uiteraard vinden we dit erg leuk, maar na 9 weken blijft het zoeken om voor vernieuwing te zorgen. (A8) Ergens vinden Evelien en ik het soms jammer dat de andere studenten iedere vrijdagnamiddag vrij zijn. We vroegen al eens aan de leerkrachten hoe het kwam dat andere scholen de vrijdagnamiddag gesloten zijn. (4.2, Basco 7) Dit is te wijten aan het feit of de leerkrachten ervoor openstaan om naar school te komen of niet. Ik merk inderdaad wel dat onze school veel gemotiveerde leerkrachten heeft en een directeur die achter hen aan zit, wat wellicht de grootste reden is. (2.6 en 2.5)
Met een bang hartje vroeg ik op het einde van die dag, of het mogelijk zou zijn om opnieuw lesonderwerpen te krijgen van mijn mentor en of ik de toestemming kreeg van de directeur om opnieuw te mogen lesgeven. Ik maakte enkele grapjes over het feit dat de inspectie nog een gans semester de tijd heeft om langs te komen en dat ik hier nog slechts 3 weken ben. (A3, A4) Mijn leerkracht en ik maakten enkele goede afspraken. Hij gaf me lesonderwerpen mee van wiskunde en construction des phrases, maar vertelde me dat de kans reëel is dat als de inspectie langskomt, ik dus wellicht één of meerdere van deze lessen niet zou kunnen geven. Uiteindelijk ging ik het risico aan en stemde ik hiermee in. (4.1, 4.3)
Week 10 bestond dus uit het lesgeven van de opgegeven lesonderwerpen. Wel verliep de week anders dan gepland. Maandagmiddag vertrok mijn leerkracht het laatste uur van de dag. Hij zei me dat hij moe was en geen zin had om les te geven. De leerlingen moesten het bord kopiëren en om 17u mochten ze de school verlaten. Dinsdag moest ik plots de les geven die normaal op woensdag gepland stond. Hierdoor had ik het didactisch materiaal uiteraard niet mee en verliep de wiskundeles over massa bruto, massa netto en tarra wat moeizamer. Ik probeerde toch deze les te geven m.b.v. voorwerpen uit de klas. Bij een krijtdoos moesten ze de verschillende zaken komen aanduiden, alsook bij een boekentas. (4.4, 4.6) Ik begreep niet waarom ik deze les plots op dinsdag moest geven. De leerkracht hing voluit op zijn stoel, met zijn voeten op de bureau en zakte bijna in een diepe slaap. Toen begreep ik het plots. (2.3) De leerkracht had geen zin om les te geven dus moest ik invallen. Op het einde van de ochtend deelde hij wel mee dat ze deze namiddag een houe en coup-coup moesten meebrengen. Wellicht vermoedde ik dat hij ook die namiddag dus geen les zou geven.
Wat ik vermoedde, gebeurde dus ook effectief. Evelien en ik besloten te participeren en werkten dus mee met behulp van de coup-coup en houe. (Basco 10) Het ziet er vrij eenvoudig uit, maar ik kan je alvast meedelen dat het veel energie vraagt om met een gebogen rug het ganse voetbalveld te maaien en de velden te ploegen.
De woensdag moest ik normaal geen lesgeven, aangezien ik mijn geplande les reeds op dinsdag gaf. Mijn leerkracht was op school, vertelde me dat hij samen met een andere leerkracht naar Lomé ging vertrekken, om boodschappen te doen. Hij vroeg me om de oefeningen van wiskunde samen met de leerlingen te verbeteren en de les die gepland stond op donderdag, de woensdag te geven. (2.3, 4.4) Opnieuw vermelde ik dat geen materiaal meehad voor deze wiskundeles over de liter. (4.6) Hij gaf mee een fles frisdrank van 60cl en vertelde me dat dit een liter moet voorstellen. Ik schrok hiervan. Je kunt toch geen wiskundeles geven over de liter als het concreet materiaal geen liter is? Hij vertelde aan de klas dat dit 1 liter moest voorstellen en vertrok nadien. Ik polste nog even na hoelang hij zou wegblijven. Na de speeltijd zou hij terug zijn, perfect om de wiskundeles afgerond te hebben. De realiteit was echter anders. De ganse ochtend heb ik mijn leerkracht niet meer gezien. De kinderen in mijn klas wisten vrij goed dat de leerkracht vertrokken was met de moto en dus niet op school aanwezig was. Hierdoor hadden ze vrij spel en zetten ze de ganse klas op stelten. Uiteindelijk besloot ik om veel tussendoortjes in te schakelen, om zo hun energie kwijt te geraken, maar evident was die ochtend absoluut niet. (4.4)
De donderdag die volgde, gebeurde alles precies opnieuw. Mijn leerkracht nam rond 8u45 de moto, vertrok zogezegd even voor 5 minuten en vroeg me de klas voor 5 minuten in de gaten te houden. Helaas kwam hij pas rond 10u30 terug toe. Gelukkig had ik enkele rekenspelletjes opgezocht en speelden we een klassikaal maaltafelspel.
Na een ellendig lange week vol verassingen, kwam de vrijdag aan. Om 7u20 hesen we de vlag en nadien gaf de leerkracht les tot 8 uur. Om 8 uur kwam hij naar me toe en vertelde me dat hij ziek was. Vervolgens nam hij de moto en vertrok. Ik wist niet of hij terug zou komen en hoelang hij zou wegblijven. Opnieuw stond ik een ganse ochtend alleen voor de klas. Ik had een herhaling van wiskunde voorbereid, maar ik wist dat dit geen ganse ochtend in beslag zou nemen. Ik besloot om in de speeltijd snel even terug naar Sichem te komen om er mijn knutselmateriaal op te halen. (A9) Ik besloot om de resterende tijd te vullen met muzische activiteiten. We zongen nieuwe aangeleerde liedjes en knutselden origami dieren. Op het einde van de ochtend, kwam de leerkracht van CE1 naar mijn klas, de eerste leerkracht die na een ganse ochtend eens een kijkje kwam nemen en deelde mee dat er vrijdagmiddag geen school was, omwille van het Paasweekend.
Ergens was ik blij dat ik eens alleen voor de klas mocht staan, het is op den duur ook maar vervelend als er telkens een leerkracht op uw vingers staat te kijken, maar als er geen leerkracht aanwezig is, krijg ik ook geen feedback. Om heel eerlijk te zijn krijg ik al vrij weinig tot praktisch geen feedback van mijn leerkracht, maar nu hij er bijna gans de week niet was, kreeg ik er al zeker geen. Ik wil hier zoveel bijleren maar als men mij niet bijstuurt kan ik ook nauwelijks nieuwe zaken leren of mijn lesgeven aanpassen. (A4)
Vrijdagmiddag was wellicht één van de eerste vrijdagnamiddagen waarbij ook onze school vrij was. Om 15u gaf ik een workshop in de lokale bibliotheek van Sichem om aan de bibliothecaresse en de aanwezige kinderen te tonen hoe ze met papier vele origamidieren kunnen vouwen. (4.1, 4.3) De workshop duurde 2 uur en ik kreeg een 30-tal kinderen over de vloer. Een geslaagde workshop! Ik haalde er veel energie uit en besloot het overig papier te doneren aan de bibliotheek, zodat ze zelf ook zo’n workshops kunnen organiseren. Esé, de bibliothecaresse was alvast enthousiast!
Dit weekend vieren we Pasen. Zondagochtend gaan we naar de Paasmis. Ik ben alvast benieuwd hoe dat er hier aan toegaat! Nadien staan er nog 2 lesweken op de planning en dan kunnen we beginnen aftellen. Bijzonder hoe snel de tijd vliegt!