Dit deel van de blog gaat over de interculturele competenties waaraan ik werk tijdens mijn stage. Het is bedoeld voor mijn begeleider van VIVES, maar anderen mogen dit ook gerust lezen.
Momenteel zitten we in het midden van week 9 van ons Togolees avontuur. Mijn vorig blogbericht dateert van 2 weken geleden. In mijn vorig blogbericht had ik het over hoe ik mijn lesfiches beter kon aanpakken met de hulp van de leerkracht en vertelde ik dat de paasvakantie was aangebroken.
Week 7 begon dus zoals gezegd met een welverdiende vakantie. Ik vind het heel leuk dat onze vakantie zowat middenin onze 3 maanden stage valt. Dit zorgt ervoor dat we even onze batterijen volledig kunnen opladen om nadien terug springlevend voor de klas te staan!
In de vakantie vertrokken we naar Kara, Noord-Oost Togo. Om er te geraken, kregen we een chauffeur en een gids mee. Het werd een lange rit die 8 uur duurde. Tijdens onze rit, maakten we een stop bij een authentieke smid. Hier werkte men met 3 man. 1 iemand die lucht in de kolen blies d.m.v. 2 pompen die handmatig bediend moesten worden. 1 iemand die telkens het metaal eruit haalde met een ijzeren tang en op de grote steen legde om nadien door de overige persoon m.b.v. een steen tot een echte vorm te creëren. Eerst werd het slechte metaal weggeslagen om vervolgens tot een vorm te bewerken. Ze waren een schop aan het maken. Dit vergt 3 uur tijd en hiermee verdienen ze 5000F. Dit komt neer op 7,7 euro. (2.5) Ik schrok ervan dat men hier zolang moet werken, voor zo weinig geld. Zeker toen ik hoorde dat deze 7,7 euro nog verdeeld moest worden over de ganse familie daar. Dit vergeleek ik (3.1) even met het uurloon dat ik kreeg bij het Kruidvat. Daar verdiende ik meer per uur, dan dat deze familie verdient op dit moment voor 3 uur.
Tijdens onze vakantie bezochten we ook het Koutammakou-landschap en dit strekt zich uit over 50 000 ha, tot in het buurland Benin. De Batammariba leven er in de typische torenhuisjes van gedroogde modder die het symbool voor Togo zijn geworden. Het landschap is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
We hebben zo’n traditioneel huisje bezocht. Ik vond het opmerkelijk dat er in het huis schedels hingen. Hier schrok ik toch ’n beetje van, omdat ik thuis ook koeien heb en plots enorme koeienkoppen zag hangen. (2.5) Toch begrijp ik wel dat deze schedels bescherming brengen voor deze mensen. Ook vond ik het opmerkelijk dat de slaapkamer zich op de zolder bevond. Je moest eerst met je voeten naar beneden kruipen, zodat je een goed overzicht bleef behouden over je huis. De slaapkamer zelf, diende voor 4 personen. Ook dit was opnieuw even een moment om stil van te worden. Hier slaapt iedereen samen. Geen gescheiden kamers zoals bij ons in België. (2.9) Ik kan me niet inbeelden hoe het zou zijn om samen met mijn ouders en mijn broer in één kamer te moeten slapen. Ik ben gesteld op mijn privacy en zou hier dus wellicht moeite mee hebben. Uiteraard moet ik beseffen dat deze families het nooit anders gekend hebben en dit vanzelfsprekend is hier.
Het vervolg van onze vakantie bestond uit een bezoekje brengen naar de olifanten en een rit in een echte jeepsafari door het natuurpark Sarakawa. Het viel me op dat Togo helemaal niet gericht is op toerisme. Onder de indruk van het natuurpark was ik dus niet echt. Hoe dit kwam? Wel, op het einde van onze rit zagen we apen, die we niet in het natuurpark zagen, maar wel zaten opgesloten in een kooi. Ook de krokodil, schildpad en struisvogels zaten opgesloten achter slot en grendel. Ik had het hier vrij moeilijk mee. Daarbuiten is zo veel natuur en toch zitten deze dieren vast. (4.8) Waarom ik het hier zo moeilijk mee heb, is wellicht te wijten aan het feit dat ik zelf op een boerderij woon en dieren graag rond zie lopen.
In week 8 moesten we het schoolleven terug hernemen. De eerste ochtend begon zoals gewoonlijk om 7u met het vegen van het schoolterrein en de klaslokalen. Om 7u20 brachten we met zijn allen een groet aan de vlag. Vervolgens hield de directeur een toespraak die wel 40 minuten duurde. De toespraak ging over de compositions van het afgelopen semester en over het komende 3de semester. Hij vertelde de kinderen dat iedereen hun best moet doen om betere resultaten te behalen dan het vorige semester. Nadien mochten de leerlingen naar de klas toe en hielden alle leerkrachten samen met de directeur nog een kleine vergadering.
Om 8u zaten we dus eindelijk in de klas. Ik was benieuwd of het nieuwe semester identiek zou zijn aan het 2de semester. Mijn leerkracht vroeg de leerlingen na te denken over het 2de semester. Hun hoofd lag op de bank voor zo’n 10-tal minuten. Nadien gaf de leerkracht een preek aan de leerlingen die het minder goed deden. Hij lachte hen uit, recht in het gezicht. (5.1) In België begint de start na een vakantie altijd met een terugblik van de leuke vakantie, met dansjes en spelletjes. Het was vrij confronterend om te zien hoe de punten hier zo belangrijk zijn. Nadien ging ik even in gesprek met de leerkracht, om te vragen waarom de leerlingen nu 10 minuten hun hoofd op hun bank moesten leggen. (2.8, 2.3, 4.2) M’n leerkracht vertelde me dat ze moesten reflecteren over hun inzet van het voorbije semester. Hij wou hen laten bezinnen en tot besef laten komen dat sommigen veel beter konden presteren. Hij liet ook duidelijk blijken dat hij niet blij was met de resultaten van zijn klas. Zelf vertelt hij dat hij als leerkracht hier niets aan kan doen, maar dat de schuld volledig bij de kinderen ligt. Het is hun schuld dat ze zo slecht presteerden, omdat ze hun lessen thuis niet nakijken. (A2) Enerzijds probeerde ik zijn standpunt te begrijpen en ben ik er vrij van overtuigd dat niet alle kinderen iedere avond hun lessen nakijken. Anderzijds zou ik als leerkracht m’n lesgeven ook eens onder de loep nemen, om te kijken waar er ruimte voor verbetering zou zijn. (Basco 2) Welke behoeften deze klas nodig heeft bijvoorbeeld, om zo betere resultaten te behalen. (5.3, A3)
Tot slot bestond de week uit het verbeteren van de proefwerken van het 2de semester. Bizar dat ze dit nu pas verbeteren, want mijn klas had woensdag 6 maart en donderdag 7 maart proefwerken. Dit was dus al meer dan 1 maand geleden. Over week 9 kan ik niet veel kwijt. We wachten met het ganse schoolteam op de inspectie die normaal zou moeten langskomen. Hierdoor mag ik niet lesgeven. Persoonlijk vind ik dit jammer en een gemiste kans. Ik probeer te helpen en participeren waar ik kan. Laten we hopen dat de inspectie snel langskomt, zodat ik opnieuw lesonderwerpen krijg van mijn mentor en de toestemming krijg van de directeur om te mogen lesgeven.